Ugoda to umowa między stronami będącymi w sporze. Ugoda jest umową dwustronną, wzajemną. Jej celem jest - jak sama nazwa wskazuje - dojście do porozumienia. Strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór
Pożyczka niekoniecznie musi być udzielona przez bank lub instytucję pożyczkową. Umowa pożyczki może być też zawarta między osobami fizycznymi. W takiej sytuacji, nawet gdy strony mają do siebie zaufanie, warto zawrzeć umowę pożyczki jasno określającą prawa i obowiązki obu stron. Warto mieć to na uwadze szczególnie, gdy pożyczana jest kwota pieniężna o dużej wartości. O czym należy pamiętać i jak poprawnie przygotować umowę pożyczki?Najczęstsze pytaniaKiedy umowa pożyczki musi być na piśmie?Co powinna zawierać umowa pożyczki?Wzór umowy pożyczki do pobraniaUmowa pożyczki prywatnej – omówienie prawnikaKolejne warunkiPożyczka prywatna to poważne zobowiązanie dla obydwu stron umowy. Jeżeli nie możesz pozwolić sobie na udzielenie pożyczki, ale nie wiesz jak odmówić np. rodzinie – sprawdź nasz artykuł: Jak asertywnie odmówić pożyczki? Polecamy także naszą recenzję firmy Rodzinne pożyczki prywatnej jest rozbudowanym dokumentem, który wymaga skrupulatnego i uważnego przygotowania. Warto poznać też definicję oraz jej rolę, aby być świadomym wszystkiego, co wiąże się z podpisaniem – nawet, jeśli jest ona zawierana między zaprzyjaźnionymi, dobrze znającymi się stronami. Najpierw określmy rodzaj umowy pożyczki – jest to tzw. umowa konsensualna, której cechą jest wymóg zgodnego oświadczenia obu pytaniaCzy umowa pożyczki musi być zawarta tylko na piśmie?Wbrew pozorom – nie. Warunkiem musi być jednak wartość, która nie przekracza 500 zł. Dla zobowiązań zaciąganych na większe kwoty zaleca się, aby potwierdzano fakt ich pobrania przez pisemną umowę. Są jednak udokumentowane przypadki, kiedy sąd udowodnił winę dłużnika, który nie wywiązywał się ze spłaty pożyczki prywatnej. W takich sytuacjach najczęściej dowodem jest przelew na konto bankowe oraz tytuł przelewu, np. „pożyczka”.Co w kwestii waluty?Jeśli przedmiotem pożyczki jest zobowiązanie w obcej walucie, pobierająca osoba prywatna może je uregulować w polskiej walucie, o ile nie zastrzeżono inaczej w zapisach umowy. Kwota pieniężna powinna wynosić w złotówkach dokładnie tyle, ile wynosi jej przelicznik w dniu spłaty pożyczki. Określa to tabela kursów walut Narodowego Banku umowa pożyczki musi być na piśmie?Od 2016 roku obowiązuje w Polsce postanowienie, w myśl którego pożyczki powyżej 1 000 zł muszą posiadać umowę. W latach poprzednich taka zasada dotyczyła pożyczek zaczynających się od kwoty 500 złotych. Banki nawet mniejszych sum nie pożyczą bez umowy, co jest istotne dla bezpieczeństwa obu stron. Spisywanie wzajemnych zobowiązań zaleca się niezależnie od sum, także w pożyczkach prywatnych. Pomijając wskazane sumy nie ma innych zaleceń, kiedy umowa pożyczki na piśmie jest najlepszym pod uwagę ewentualne spory sądowe, lepiej mieć dowód na papierze, niż tylko ustne świadectwo. Nawet, jeżeli pożyczka następuje między znajomymi spisanie umowy jest bezpieczniejsze. Niejednokrotnie pożyczanie pieniędzy przeradza się w konflikt pomiędzy znajomymi czy członkami rodziny, niechęć do spłaty. Papierowa wersja umowy pozwala łatwiej dochodzić swoich roszczeń przed sądem i uzyskać nawet tytuł do rozpoczęcia windykacji powinna zawierać umowa pożyczki?1. Data, miejsce zawarcia umowy pożyczki2. Wskazanie przedmiotu umowy – w omawianym przypadku chodzi oczywiście o pożyczkę pieniężną, należy jednak to wyraźnie zaznaczyć, dopisując walutę i kwotę. Prawo dopuszcza różne sposoby pożyczania i instytucje finansowe nie mają bynajmniej w tej materii Wskazanie kwoty pożyczanej sumy pieniężnej oraz okresu spłaty – konieczne jest podanie, ile dokładnie pożyczamy oraz do jakiego dnia można w wyłączności zwrócić pożyczkę Oświadczenie o stanie majątkowym pożyczkobiorcy – element ten pełni rolę zabezpieczenia pożyczkodawcy, gdy klient nie będzie w stanie zwrócić pożyczonej Konsekwencje nieterminowej spłaty – pożyczkodawca musi również poinformować drugą stronę o konsekwencjach braku terminowej spłaty zobowiązania. Jeżeli zawieramy umowę z obcą, ale prywatną osobą, działania mogą być tutaj podobne do firm pożyczkowych. Są to kolejno odsetki karne naliczane od pierwszego dnia nieuregulowania spłaty, wysyłanie ponagleń, a potem działania komornika i sądu, kończące się w efekcie wpisaniem danych dłużnika do odpowiednich rejestrów takich jak Podpisy stron – na umowie muszą zostać sporządzone dwa czytelne podpisy stron umowy pożyczki, które będą jednoznacznym dowodem na fakt jej zawarcia w określonym dniu i na określonych umowy pożyczki do pobraniaWzór wniosku jest dostępny do pobrania bezpłatnie, w wersji edytowalnej w formacie DOC oraz pliku do druku (PDF):Umowa pożyczki prywatnej – omówienie prawnikaKomparycja umowy jest częścią wstępną, określającą miejsce, czas, okoliczności oraz strony czynności opisanych w dalszej części umowy. Stroną umowy może być w zasadzie każdy podmiot prawa cywilnego, tj.: osoba fizyczna, prawna, jednostka nieposiadająca osobowości prawnej, o której mowa w art. 3311 pod warunkiem, że posiada zdolność do czynności prawnych. Po każdej ze strony umowy może występować większa liczba podmiotów. W komparycji należy bardzo dokładnie określić każdą ze stron umowy, poprzez podanie jej: imienia i nazwiska/firmy/nazwy; adresu miejsca zamieszkania/siedziby; numeru PESEL/ KRS, NIP, REGON; oznaczenia sądu rejestrowego, w którym jest przechowywana dokumentacja spółki oraz poprzez wskazanie jej kapitału zakładowego, celem uniknięcia ewentualnych trudność w identyfikacji stron. Można zamieścić także inne dane, jakie wymagane są przez przepisy szczególne albo które ułatwią kontakt ze stroną, względnie jej pozwanie czy też wyegzekwowanie długu. W sytuacji, gdy stroną nie jest osoba fizyczna, należy również oznaczyć podmiot reprezentujący taką stronę. Celem identyfikacji przedsiębiorcy należy załączyć do umowy odpis aktualny w wersji papierowej wydany przez Centralną Informację KRS spółki lub informację odpowiadającą odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców pobraną ze strony internetowej Ministerstwa Sprawiedliwości, zaś w przypadku przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wydruk ze strony internetowej Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo inne dokumenty potwierdzające, że dany podmiot jest uprawniony do reprezentowania strony. W komparycji można również zawrzeć preambułę umowy, określającą główne cele lub okoliczności zawarcia umowy, które mogą mieć istotny wpływ na interpretację oświadczeń składanych przez strony umowy.§ 1 ust. 1Zgodnie z przepisem art. 720 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Na podstawie art. 720 § 2 pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej. Zgodnie z omawianym przepisem przedmiotem umowy pożyczki mogą być pieniądze lub rzeczy ruchome oznaczone co do gatunku. Rzeczami oznaczonymi co do gatunku mogą być płody rolne (np. kwintal żyta), surowce (np. tona węgla), towary przemysłowe jak benzyna, czy cement itp. Należy stwierdzić, że mogą to być przedmioty materialne, nieoznaczone co do tożsamości, które określa się za pomocą jednostek miary (wagi, ilości). Konieczne jest jednak, aby miały postać materialną. Przedmiotem umowy pożyczki nie mogą być jednak akcje spółki, nie są to bowiem pieniądze, ani też rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Najbardziej popularnym przedmiotem umowy pożyczki jest „określona ilość pieniędzy”. Zgodnie z najnowszym orzecznictwem oraz doktryną pojęcie „określonej ilości pieniędzy” należy interpretować szeroko, jako jednostki pieniężne, a więc także pieniądz bezgotówkowy i bankowy, wyrażające pewną wartość ekonomiczną, w tym także pieniądze zagraniczne. Ponadto, w przypadku umowy pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga się zachowania formy dokumentowej. Jest to forma ad probationem, dla celów dowodowych, co oznacza, że niedochowanie formy nie skutkuje nieważnością umowy, ale prowadzi do przeszkód w postępowaniu dowodowym, gdyż strony w takiej sytuacji co do zasady nie mogą powoływać się przed sądem na fakt dokonania czynności prawnej opierając się na dowodzie z przesłuchania świadków lub stron.§ 1 ust. 2Pożyczkodawca może przekazać Pożyczkobiorcy określoną w umowie kwotę pieniężną w chwili jej zawarcia, ale również po zawarciu umowy pożyczki, w terminie wskazanym przez strony. Istotną czynnością jest pokwitowanie odbioru wskazanej kwoty pożyczki przez Pożyczkobiorcę. Pokwitowanie odbioru kwoty pożyczki może nastąpić, poprzez samo zawarcie umowy pożyczki (jak we wzorze umowy) albo poprzez pokwitowanie za pożyczone pieniądze na oddzielnym dokumencie załączonym do umowy.§ 2 powinien zobowiązać się do zwrotu przedmiotu pożyczki w oznaczonym terminie. Zgodnie z art. 723 jeżeli termin zwrotu pożyczki nie jest oznaczony, dłużnik obowiązany jest zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni po wypowiedzeniu przez dającego jest, że strony mogą dowolnie określić w umowie termin zwrotuprzedmiotu pożyczki, choć nie są do tego zobowiązane, gdyż określenie terminu zwrotu nie jest elementem koniecznym tej umowy. Zdarza się, że termin jest określony w sposób opisowy lub można go wywnioskować z innych zapisów umownych.§ 2 ust. 2Strony umowy mogą, lecz nie są zobowiązane do określenia w umowie odsetek kapitałowych, stanowiących wynagrodzenie za korzystanie z przedmiotu umowy pożyczki. Nie można wykluczyć, że umowa pożyczki będzie zawarta pod tytułem darmowym – nieodpłatnie. Ponadto, ewentualny brak zwrotu przedmiotu umowy pożyczki w ustalonym umownie terminie lub po wypowiedzeniu, w terminie wynikającym z 723 powoduje popadnięcie pożyczkobiorcy w opóźnienie lub zwłokę i skutkuje obowiązek zapłaty na rzecz pożyczkodawcy odsetek za opóźnienie w myśl art. 481 niezależnie od ustalonych odsetek kapitałowych stanowiących wynagrodzenie za korzystanie z przedmiotu pożyczki – a także naprawienia wynikłej stąd dla pożyczkodawcy szkody.§ 2 ust. 3Zwrot przedmiotu pożyczki odbywa się w ten sam sposób jak przy wydaniu przedmiotu pożyczki. Innymi słowy nie jest konieczne osobiste świadczenie pożyczkobiorcy i nie oznacza to zawsze konieczności przeniesienia na własność. Wystarczające jest jedynie stworzenie pożyczkodawcy prawnej możliwości wykorzystania przedmiotu zwracanej pożyczki, tak jak może to czynić właściciel rzeczy. Przeniesienie własności pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku może nastąpić w każdy prawem przewidziany sposób np. przez przelew na rachunek pożyczkodawcy, wręczenie weksla itd., z tym zastrzeżeniem, że w takim przypadku zwrot przedmiotu umowy pożyczki nastąpi dopiero z chwilą wypłaty gotówki. Jeśli zwrot następuje nie przez fizyczne przekazanie lub wręczenie, momentem zwrotu jest uznanie rachunku pożyczkodawcy, wypłata gotówki lub uzyskanie władztwa nad rzeczą.§ 3Strony mogą w umowie zawrzeć dodatkowe oświadczenia i zobowiązania celem prawidłowego wykonania umowy. Pożyczkodawca może np. oświadczyć, że posiada wystarczające środki finansowe do udzielenia Pożyczkobiorcy, w sytuacji, gdy wydanie przedmiotu umowy pożyczki nastąpi już po zawarciu umowy, jak również może zostać określony termin zobowiązujący pożyczkodawcę do wydania pożyczkobiorcy przedmiotu umowy.§ 4Strony są uprawnione do zawarcia w treści umowy postanowień dotyczących możliwości wypowiedzenia umowy na wypadek wystąpienia szczególnych okoliczności. Należy zauważyć, że jeśli termin zwrotu przedmiotu pożyczki w umowie stron nie zostanie oznaczony, zastosowanie znajduje 723 na podstawie, którego pożyczkobiorca jest obowiązany zwrócić przedmiot pożyczki w terminie sześciu tygodni po wypowiedzeniu pożyczkodawcy. Wypowiedzenie jest jednostronnym oświadczeniem woli, z którego w sposób niebudzący wątpliwości powinno wynikać, że pożyczkodawca domaga się zwrotu pożyczki. W oświadczeniu tym nie ma potrzeby wskazywania terminu zwrotu, jest on bowiem określony przepisem art. 723 Pożyczkodawca może jednak wyznaczyć dłuższy i korzystniejszy dla pożyczkobiorcy termin zwrotu.§ 5Postanowienia końcowe dotyczącą istotnych zagadnień takich jak możliwość stosowania określonych przepisów w przypadkach nieuregulowania danych kwestii w treści umowy, formy zmiany umowy oraz zasad ponoszenia kosztów związanych z zawarciem umowy. Ponadto, powinny określać sąd, przed którym będą rozstrzygane wszelkie sporne sprawy związane z wykonaniem umowy. Ważnym aspektem jest wymienienie w treści umowy załączników, które powinny zostać do niej załączone. Umowa powinna zostać sporządzona w tylu egzemplarzach, ile podmiotów występuje po każdej ze stron umowy, choć strony mogą poprzestać na jednym egzemplarzu dla każdej ze zostało sporządzone na podstawie:Ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny ( z dnia 2018 r.),Komentarza Tom IV – Kodeks cywilny – Zobowiązania – Część szczególna (art. 535-764(9)), Fras Mariusz (red.), Habdas Magdalena (red.), Opublikowano: WKP 2018,Komentarza Tom III – Kodeks cywilny – Zobowiązania – Część szczególna, wyd. II, Kidyba Andrzej (red.), Opublikowano: LEX warunkiZwrot przedmiotu pożyczki co do zasady polega na przeniesieniu własności określonej ilości pieniędzy albo określonej ilości rzeczy oznaczonych co do gatunku i tej samej jakości, jaka została wydana pożyczkobiorcy. W przypadku pożyczki pieniężnej przedmiotem zwrotu ma być określona suma pieniężna, a w przypadku rzeczy oznaczonych co do gatunku, zwrot ma obejmować taką samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Odnośnie do zwrotu pieniędzy obowiązuje zasada przypadku zwrotu w złotych polskich, wartość świadczenia, w braku odmiennych postanowień umownych, określa się według kursu średniego, ogłaszanego przez NBP z dnia zwrotu pożyczki). Dopuszczalne jest również ustalenie zwrotu przedmiotu pożyczki częściami, jeśli dotyczy to świadczenia podzielnego. W przypadku sumy pieniężnej mówi się wówczas o zwrocie przedmiotu pożyczki w ratach i zwrot staje się wówczas wymagalny w stosunku do każdej raty z upływem terminu jej zapłaty określonej w pożyczki? Sprawdź nasze zestawienie zawierające chwilówki online – tylko sprawdzone firmy. Mamy także ofertę dla osób ze złą historią kredytową i wpisami w BIK.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon { {Dopracować}} z tego artykułu. Umowa o zachowaniu poufności, umowa o poufności – umowa, w której strony zobowiązują się do wymiany poufnych materiałów lub wiedzy z zastrzeżeniem ich dalszego nierozpowszechniania. Często bywa ona częścią innej umowy i wówczas zwana
Pożyczka między osobami fizycznymi a podatek [ W wielu przypadkach strony umowy pożyczki zapominają, że zawarcie tego rodzaju umowy może wywoływać nie tylko obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, ale również podatku dochodowego. Inaczej należy rozliczyć pożyczkę od osoby prywatnej, a inaczej od przedsiębiorcy Czy zawarcie umowy pożyczki ma konsekwencje na gruncie podatku dochodowego? Tak. W wielu przypadkach strony umowy pożyczki zapominają, że zawarcie tego rodzaju umowy może wywoływać nie tylko obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, ale również podatku dochodowego. Sposób rozliczenia PIT zależy od statusu pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy, jak również od ewentualnego oprocentowania pożyczki. Jaki skutek ma więc udzielenie pożyczki przez osobę prywatną, a jaki przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą? Pożyczkodawcy będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, którzy w związku z udzieleniem pożyczki otrzymują odsetki, muszą uiścić zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 19 proc. Tego typu przychód kwalifikowany jest bowiem jako przychód z kapitałów pieniężnych. W przypadku natomiast udzielania pożyczek w ramach działalności prowadzonej w celach zarobkowych w sposób zorganizowany i ciągły, przychód taki stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochody (odsetki, prowizje) z tego rodzaju działalności opodatkowane będą według skali lub 19 proc. podatkiem liniowym. A czy przedsiębiorca udzielający pożyczki może odliczyć jakieś koszty – jeśli tak to jakie? Osoba prowadząca działalność gospodarczą, której przedmiot stanowi udzielanie pożyczek powinna mieć możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które poniosła w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, z wyjątkiem wydatków enumeratywnie wymienionych w ustawie. Kosztu uzyskania przychodu nie będzie stanowić kwota udzielonej pożyczki, ponieważ znalazła się ona w ustawowym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty. A czy pożyczkobiorcy też mają jakieś obowiązki podatkowe? Z przepisów ustawy o PIT wynika, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat z tytułu udzielonych im pożyczek – występują w roli płatnika, tzn. są obowiązane do potrącenia zryczałtowanego podatku w wysokości 19 proc. od kwoty wypłaconych odsetek. Płatnicy powinni pamiętać o deklaracji o zryczałtowanym podatku dochodowym PIT-8AR, której złożenie jest ich obowiązkiem. PIT-8AR składany jest we właściwym urzędzie skarbowym w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym. W przypadku, gdy pożyczkobiorcą jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, wówczas na takiej osobie nie ciąży obowiązek pobrania podatku. W takiej sytuacji osoba, która udzieliła pożyczki sama uiszcza zryczałtowany podatek dochodowy. Często osoby fizyczne, np. bliscy znajomi, zawierają pożyczki nieoprocentowane. Jakie są tego konsekwencje podatkowe? Powyższa kwestia nie jest postrzegana jednolicie. Nieoprocentowane pożyczki związane są z pojęciem nieodpłatnego świadczenia, które definiowane jest przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne, jako każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, jak również wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności tych podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. W przypadku nieoprocentowanych pożyczek zawieranych pomiędzy osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, zaobserwować można liberalne podejście organów podatkowych, które przyznają, że taka czynność nie powoduje powstania u pożyczkobiorcy przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z 31 października 2012 r. (nr IPPB4/415-673/12-2/MP). Inaczej sytuacja przedstawia się w przypadku osób fizycznych zawierających umowę pożyczki w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wówczas uzyskanie nieoprocentowanej pożyczki często jest zrównywane z uzyskaniem nieodpłatnego świadczenia, a w konsekwencji opodatkowane. Powszechną praktyką jest udzielanie nieoprocentowanych pożyczek wśród członków rodziny. Czy wtedy też należy się podatek? Korzystanie z pieniędzy udzielonych w ramach nieoprocentowanej pożyczki może być postrzegane jako przychód z nieodpłatnych świadczeń. Jednocześnie należy zauważyć, że ustawa o PIT w art. 21 ust. 1 pkt 125 przewiduje zwolnienie, którym objęta jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn. Ustawa o podatku od spadków i darowizn do I grupy zalicza: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów. W skład II grupy wchodzą natomiast: zstępni rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępni i małżonkowie pasierbów, małżonkowie rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonkowie rodzeństwa małżonków oraz małżonkowie innych zstępnych. A co z tzw. pożyczkami społecznościowymi udzielanymi w internecie (ang. social lending) – jak je rozliczać? Organy podatkowe nie prezentują w powyższym temacie jednolitego stanowiska, a przez to podatnicy nie mają pewności co do określenia źródła przychodów z tytułu udzielania pożyczek społecznościowych. Przedstawiane są poglądy, zarówno przyporządkowujące takie przychody do kapitałów pieniężnych, jak i źródła w postaci działalności gospodarczej. Tytułem przykładu, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji podatkowej z dnia 27 listopada 2012 r. (nr IPTPB1/415-506/12-4/ASZ) stwierdził, że osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, która udzieliła 28 pożyczek za pośrednictwem portalu społecznościowego i która po okresie spłacenia wszystkich pożyczek nie kontynuuje swojej działalności na takim portalu, ma prawo uznać realizowane przedsięwzięcia jako niestanowiące działalności gospodarczej, a w konsekwencji opodatkować je na zasadach właściwych dla przychodów z kapitałów pieniężnych. Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji podatkowej z dnia 16 kwietnia 2013 r. (nr IBPBI/1/415-79/13/BK) zajął stanowisko, zgodnie z którym udzielanie przez osobę fizyczną pożyczek za pośrednictwem spółki z będącej pośrednikiem w zawieraniu umów pomiędzy pożyczkodawcami i pożyczkobiorcami, stanowi działanie podejmowane w sposób zorganizowany i ciągły, które ma na celu osiągnięcie zysku, co jest charakterystyczne dla przedsięwzięć realizowanych w ramach działalności gospodarczej, a w konsekwencji dochód uzyskany z tego rodzaju działalności należy zakwalifikować do źródła z prowadzonej działalności gospodarczej. Ze względu na rozbieżności interpretacyjne w powyższym zakresie, warto zastanowić się nad złożeniem wniosku do właściwego Dyrektora Izby Skarbowej o wydanie wiążącej interpretacji podatkowej, rozstrzygającej o kwalifikacji źródła przychodów. PRZYKŁAD Pan Adam od kilku lat uzyskuje przychody z umowy o pracę. W 2013 r. z zaoszczędzonych pieniędzy udzielił koledze pożyczki w wysokości 4000zł, z której tytułem odsetek otrzymał 200zł. Który formularz podatkowy będzie właściwy? Odsetki od pożyczki (nieudzielonej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) stanowią przychód z kapitałów pieniężnych i podlegają opodatkowaniu według stawki 19%. W związku z tym, że pożyczkobiorca – osoba fizyczna nieprowadzącą działalności gospodarczej nie pełni w przedstawionej sytuacji funkcji płatnika, to Pan Adam jest zobowiązany sam opodatkować ten przychód, wykazując kwotę podatku w zeznaniu rocznym. W konsekwencji, jeżeli w ciągu roku podatkowego Pan Adam uzyskał przychody ze stosunku pracy oraz odsetki z tytułu udzielenia pożyczki, wówczas do 30 kwietnia 2014 r. powinien dokonać rozliczenia na formularzu PIT-36. W takiej sytuacji przychód ze stosunku pracy należy wykazać w części D (wiersz 1), a obliczoną kwotę należnego podatku z tytułu otrzymanych odsetek w części K w poz. 199 zeznania PIT-36. Michał Orzoł, ekspert podatkowy w KPMG w Polsce Treści dostarcza: KPMG
Umowa o dzieło między osobami fizycznymi to jedna z możliwości na legalną transakcję, którą prawo polskie daje osobom, nieprowadzącym działalności gospodarczej. Inną formą jest umowa zlecenie. Problematyczne może być jednak rozliczenie podatkowe, które różni się od umów zawieranych między dwoma przedsiębiorcami.
Co powinna zawierać umowa-zlecenie Przez umowę-zlecenie przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności dla zamawiającego. Zamawiający, czyli zleceniodawca, to osoba lub podmiot, którzy powierzają wykonanie określonych czynności. Przyjmujący zlecenie, czyli zleceniobiorca, to osoba lub podmiot realizujący usługę. W praktyce jednak umową-zleceniem określa się również umowy o świadczenie usługi – przepisy dotyczące zlecenia stosuje się również do umów o świadczenie usług. Umowy-zlecenia i umowy o świadczenie usługi służą realizacji zadań, które polegają na wykonywaniu powtarzalnych czynności, takich jak: sprzątanie pomieszczeń, roznoszenie ulotek, wykłady, tłumaczenia tekstów, naprawy, wykonywanie prac montażowych, porządkowych, pielęgnacja roślin, koszenie trawy, zbiór owoców. Pamiętaj! Zleceniobiorca jest zobowiązany do starannego działania i dołożenia należytej staranności w wykonywaniu zleconych czynności. W odróżnieniu od umowy o pracę przy umowie-zleceniu nie jest możliwe: daleko idące podporządkowanie osoby wykonującej pracę szczegółowa organizacja pracy przez zleceniodawcę, w szczególności określanie godzin i miejsca pracy realizacja zadań według wskazówek i bieżących poleceń. Jeśli dajesz zlecenie, to możesz je w każdym czasie wypowiedzieć. Musisz jednak zwrócić zleceniobiorcy wydatki, które poniósł, aby właściwie je wykonać. W razie odpłatnego zlecenia musisz wypłacić zleceniobiorcy część wynagrodzenia, odpowiadającą jego dotychczasowym pracom. Jeżeli wypowiedzenie nastąpiło bez ważnego powodu, powinieneś także naprawić szkodę. Przyjmujący zlecenie może powierzyć wykonanie zlecenia osobie trzeciej tylko wtedy, gdy taka możliwość wynika z umowy lub ze zwyczaju albo gdy jest do tego zmuszony przez okoliczności. Warto ten element doprecyzować w umowie. Przeczytaj, jakie są najważniejsze różnice pomiędzy etatem, umową-zleceniem i umową o dzieło. Podstawowe elementy umowy-zlecenia (lub umowy o świadczenie usług) to: określenie stron: zleceniodawca i zleceniobiorca jeżeli jesteś osobą fizyczną, powinieneś podać: imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer PESEL, numer dokumentu tożsamość (dowód, paszport) jeżeli jesteś przedsiębiorcą, powinieneś podać imię i nazwisko, nazwę firmy, adres zamieszkania, PESEL, numer dowodu tożsamości, NIP, REGON; należy załączyć wydruk z CEIDG w przypadku spółki prawa handlowego, powinieneś podać nazwę spółki, jej siedzibę i adres, oznaczenie sądu rejestrowego, w którym przechowywana jest dokumentacja spółki, oraz numer, pod którym spółka jest wpisana do rejestru, wysokość kapitału zakładowego oraz osobę lub osoby uprawnione do reprezentacji spółki; należy załączyć wydruk ze strony Krajowego Rejestru Sądowego. data zawarcia umowy określenie przedmiotu umowy – rodzaju świadczonej usługi zobowiązanie się zleceniobiorcy do starannego wykonywania obowiązków określonych w umowie określenie czasu trwania umowy określenie wynagrodzenia. Opcjonalnie w umowie możesz określić: wymagane kwalifikacje, miejsce świadczenia zlecenia, kwestie przeniesienia praw autorskich, kar umownych za nienależyte lub nieterminowe wykonanie umowy. Sprawdź, jakie są koszty umowy-zlecenia. Co powinna zawierać umowa o dzieło W umowie o dzieło zamawiający powierza wykonanie określonego dzieła przyjmującemu zamówienie za wynagrodzeniem. Zamawiający to osoba lub podmiot, którzy zamawiają wykonanie dzieła. Przyjmujący zamówienie to osoba lub podmiot, którzy mają przygotować dzieło. Dla umowy o dzieło charakterystyczne jest to, że ma prowadzić do konkretnego, zindywidualizowanego rezultatu. Rezultat może mieć postać materialną (na przykład meble) lub niematerialną (na przykład strona internetowa). Pamiętaj! W umowie o dzieło nie chodzi o wykonywanie powtarzalnych czynności, takich jak na przykład składanie pudełek – rezultat umowy o dzieło musi być z góry określony i mieć samoistny byt. Wykonanie dzieła najczęściej polega na wytworzeniu nowej rzeczy (na przykład stołu) lub zmianie rzeczy już istniejącej (na przykład przebudowa strony inernetowej). Umowa o dzieło ma najczęściej charakter jednorazowy, ponieważ jej strony umawiają się na konkretne dzieło (na przykład namalowanie obrazu), a nie na wykonanie usługi (na przykład pomalowanie pokoju). Przeczytaj, jakie są najważniejsze różnice pomiędzy etatem, umową-zleceniem i umową o dzieło. Do podstawowych elementów umowy o dzieło należy: określenie stron: zamawiającego i przyjmującego zamówienie jeżeli jesteś osobą fizyczną, powinieneś podać: imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer PESEL, numer dokumentu tożsamość (dowód, paszport) jeżeli jesteś przedsiębiorcą, powinieneś podać imię i nazwisko, nazwę firmy, adres zamieszkania, PESEL, numer dowodu tożsamości, NIP, REGON; należy załączyć wydruk z CEIDG w przypadku spółki prawa handlowego podaje się: nazwę spółki, jej siedzibę i adres, oznaczenie sądu rejestrowego, w którym przechowywana jest dokumentacja spółki oraz numer pod którym spółka jest wpisana do rejestru, wysokość kapitału zakładowego oraz osobę lub osoby uprawnione do reprezentacji spółki; należy załączyć wydruk ze strony Krajowego Rejestru Sądowego data zawarcia umowy określenie przedmiotu umowy określenie czasu na wykonanie dzieła określenie wynagrodzenia. Wysokość wynagrodzenia za wykonanie dzieła możesz określić: na podstawie zestawienia planowanych prac i przewidywanych kosztów (wynagrodzenie kosztorysowe) ryczałtowo (wskazanie określonej kwoty za wykonanie dzieła na podstawie szacunkowego kosztu wykonania dzieła) przez wskazanie innych podstaw do jego ustalenia. W umowie warto doprecyzować zasady odbioru dzieła, na przykład: sposób wyrażenia akceptacji dla przygotowanego efektu końcowego tryb zgłaszania zastrzeżeń przez zamawiającego wpływ zastrzeżeń na wypłatę wynagrodzenia. Możesz też określić: wymagane kwalifikacje, kwestie przeniesienia praw autorskich, kar umownych za nienależyte lub nieterminowe wykonanie umowy. Przeczytaj, jakie są koszty zatrudnienia osoby na umowę o dzieło. Kiedy umowę o dzieło trzeba zgłosić do ZUS Osoba, z którą zawierasz umowę o dzieło, nie podlega – z pewnymi wyjątkami – ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu. Od 1 stycznia 2021 roku płatnik składek lub osoba fizyczna zlecająca dzieło musi informować Zakład Ubezpieczeń Społecznych o zawarciu każdej umowy o dzieło w terminie 7 dni od dnia zawarcia tej umowy. Jeśli jesteś podmiotem lub jednostką organizacyjną (na przykład stowarzyszeniem, fundacją, spółką prawa handlowego) i nie jesteś płatnikiem składek (nie musisz rejestrować się w ZUS jako płatnik składek, bo nie zgłaszasz do ubezpieczeń społecznych co najmniej jednego ubezpieczonego), nie musisz informować ZUS o zawartych umowach o dzieło. Ważne! Jeśli jesteś osobą fizyczną i zawarłeś umowę o dzieło, musisz ją zgłosić w ZUS bez względu na to, czy jesteś zarejestrowany w ZUS jako płatnik składek czy też nie. Obowiązek zgłoszenia umowy o dzieło do ZUS nie dotyczy umów o dzieło, które: zawrzesz z własnym pracownikiem będą wykonywane na rzecz własnego pracodawcy, ale są zawarte z innym podmiotem zawrzesz z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą na wykonanie przez nie usług, które wchodzą w zakres prowadzonej działalności. Umowę zgłasza się na formularzu RUD, który możesz przekazać przez Platformę Usług Elektronicznych (PUE) ZUS. Przeczytaj więcej o obowiązku informowania o zawarciu umowy o dzieło. Kiedy stosować minimalną stawkę godzinową Minimalna stawka godzinowa ma zastosowanie do umów-zleceń i umów o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu. Obowiązek wypłaty minimalnej stawki godzinowej ma przedsiębiorca albo inna jednostka organizacyjna, na przykład urząd. Minimalnej stawki godzinowej nie trzeba stosować w umowach zawieranych między osobami fizycznymi, które nie prowadzą działalności gospodarczej. Przez przedsiębiorcę rozumie się osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonującą zorganizowaną działalność zarobkową we własnym imieniu i w sposób ciągły. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności. Przykład 1 Pan Jan chce wyremontować swoje prywatne mieszkanie. Zleca pomalowanie pomieszczeń panu Zbyszkowi. Nie musi gwarantować minimalnej stawki godzinowej, ponieważ zleca wykonanie prac jako osoba fizyczna. Nawet gdyby pan Jan miał firmę, to sytuacja się nie zmieni, bo zlecenie jest bez związku z prowadzoną działalnością. Przykład 2 Pan Jan prowadzi działalność gospodarczą – prace budowlane. Spóźnia się z realizacją ostatniego kontraktu. Proponuje panu Zbyszkowi, aby wykonał część prac. Pan Jan musi zapewnić panu Zbyszkowi minimalną stawkę godzinową, bo zlecenie jest w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Strony nie muszą w umowie określać wynagrodzenia w stawce godzinowej. Wynagrodzenie może być określone dowolnie, na przykład w stawce miesięcznej. Jednak wypłacone wynagrodzenie – w przeliczeniu na godzinę wykonanej pracy – nie może być niższe niż gwarantowana minimalna stawka godzinowa obowiązująca w danym roku. W związku z tym zleceniodawca i zleceniobiorca powinni w umowie ustalić liczbę godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług. Jeżeli takiego ustalenia nie ma, to zleceniobiorca powinien przedstawić w formie pisemnej, elektronicznej lub dokumentowej (na przykład w e-mailu) informację o liczbie godzin wykonywania zlecenia lub świadczenia usług. Uwaga! Minimalna stawka godzinowa ma również zastosowanie do umów zawartych w formie ustnej. W takim przypadku zleceniodawca, przed rozpoczęciem wykonania zlecenia lub świadczenia usług, powinien potwierdzić zleceniobiorcy ustalenia co do sposobu potwierdzania liczby godzin. Kto otrzymuje stawkę minimalną na umowę-zlecenie Gwarancją otrzymywania godzinowej minimalnej stawki są objęte osoby fizyczne, które przyjmują zlecenie lub świadczą usługę: nieprowadzące działalności gospodarczej prowadzące działalność gospodarczą zarejestrowaną w Polsce albo w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, niezatrudniające pracowników lub niezawierające umów ze zleceniobiorcami. Gwarancja minimalnej wysokości wynagrodzenia przy umowach cywilnoprawnych – podobnie jak wynagrodzenie za pracę – podlega szczególnej ochronie. To oznacza, że: wypłata musi nastąpić w formie pieniężnej i w regularnych odstępach czasu (w przypadku umów zawartych na czas dłuższy niż 1 miesiąc – co najmniej raz w miesiącu) zleceniobiorca nie może zrzec się prawa do tego wynagrodzenia lub przenieść go na inną osobę wynagrodzenie podlega ochronie przed egzekucją. Jaka jest minimalna stawka za godzinę Wysokość minimalnej stawki godzinowej zmienia się co roku i jest ogłaszana w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów albo w rozporządzeniu Rady Ministrów. Od 1 stycznia 2022 roku minimalna stawka godzinowa wynosi 19,70 zł brutto. Minimalna stawka godzinowa to kwota, która przysługuje zleceniobiorcy za każdą godzinę wykonanego zlecenia lub świadczonych usług. Ta kwota podlega opodatkowaniu i oskładkowaniu według zasad ogólnych, a także ewentualnym potrąceniom wierzytelności i egzekucji. Jeżeli kilka osób świadczy wspólnie zlecenie lub realizuje usługę, to każdej z tych osób przysługuje wynagrodzenie ustalone w minimalnej stawce godzinowej. Ważne! Jeżeli jako przedsiębiorca albo działając w imieniu przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej, wypłacisz przyjmującemu zlecenie lub świadczącemu usługi wynagrodzenie za każdą godzinę w wysokości niższej niż obowiązująca wysokość minimalnej stawki godzinowej, podlegasz karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł. Jak potwierdzić liczbę godzin na umowie-zleceniu Zawierając umowę-zlecenie lub umowę o świadczenie usługi, powinieneś określić w niej sposób potwierdzania liczby godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usługi. Jeżeli umowa tego nie określa, to przyjmujący zlecenie lub świadczący usługę przedkłada w formie pisemnej, elektronicznej lub dokumentowej (na przykład w e-mailu) informację o liczbie godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług, w terminie poprzedzającym termin wypłaty wynagrodzenia. Liczbę godzin zleceniobiorca może przekazać wraz z rachunkiem lub wskazać na fakturze. Jako przedsiębiorca, na rzecz którego wykonywane jest zlecenie lub są świadczone usługi, musisz przez okres 3 lat od dnia, w którym wynagrodzenie stało się wymagalne, przechowywać: dokumenty określające sposób potwierdzania liczby godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług dokumenty potwierdzające liczbę godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług. Kiedy nie trzeba stosować minimalnej stawki godzinowej Minimalna stawka godzinowa nie ma zastosowania do umów, w których o miejscu i czasie wykonania zlecenia lub świadczenia usług decyduje przyjmujący zlecenie lub świadczący usługi i przysługuje mu wyłącznie wynagrodzenie prowizyjne, czyli wynagrodzenie uzależnione od wyników: uzyskanych przez przyjmującego zlecenie lub świadczącego usługi działalności przedsiębiorcy albo innej jednostki organizacyjnej, na rzecz których jest wykonywane zlecenie lub są świadczone usługi. Wyniki, od których może być uzależnione wynagrodzeniem prowizyjne, to na przykład: liczba zawartych umów, wartość zawartych umów, sprzedaż, obrót, pozyskane zlecenia, wykonane usługi lub uzyskane należności. Przykład Pani Katarzyna dorabia, prowadząc sprzedaż kosmetyków. Nie ma określonego miejsca i czasu wykonywania sprzedaży. Jednocześnie jej wynagrodzenie stanowi wyłącznie prowizja od wartości sprzedanych produktów. W takim przypadku przepisy dotyczące minimalnej stawki godzinowej nie mają zastosowania. Stawki minimalnej nie stosuje się też w przypadku umów opiekuńczych, na przykład zawieranych w ramach prowadzenia rodzinnego domu pomocy, umów dotyczących opieki nad dzieckiem w pieczy zastępczej czy opieki nad grupą osób podczas wycieczek trwających dłużej niż jeden dzień. Czy trzeba robić badania lekarskie i szkolenia BHP Przepisy nie wskazują jednoznacznie, że musisz skierować na obowiązkowe badania lekarskie osobę, którą zatrudniasz na podstawie umowy-zlecenia czy umowy o świadczenie usług lub z którą współpracujesz w ramach umowy o dzieło. Pamiętaj! Jako pracodawca masz obowiązek zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy również osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, a także osobom prowadzącym na własny rachunek działalność gospodarczą w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę. Przepisy nie rozstrzygają, w jaki sposób ten obowiązek ma być zrealizowany. Zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy może wiązać się z przeprowadzeniem odpowiedniego przeszkolenia w zakresie BHP czy zapoznania z oceną ryzyka zawodowego związanego z pracą na określonym stanowisku. Możesz wymagać od osoby, z którą zawierasz umowę cywilnoprawną, poddania się badaniu lekarskiemu lub udziału w szkoleniu BHP, jeżeli rodzaj wykonywanej pracy czy stopień zagrożeń związanych z warunkami pracy lub jej przebiegiem jest tak znaczny, że wskazane jest, aby wyłącznie osoby fizyczne mające odpowiedni stan zdrowia i przeszkolone w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy były dopuszczane nawet do doraźnego wykonywania tych prac lub przebywania w tych warunkach. Wówczas osoba ta ma obowiązek odbyć szkolenie i poddać się badaniom lekarskim. Dotyczy to na przykład pracy na wysokości. Pamiętaj, że osoby fizyczne wykonujące pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę mają obowiązek przestrzegania przepisów i zasad BHP na równi z pracownikami – w zakresie ustalonym przez pracodawcę. Umowa łącząca strony umowy może określać wszystkie kwestie dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy. Ważne! Jeśli obowiązek zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy nie będzie zrealizowany właściwie, to podmiotem odpowiedzialnym będzie pracodawca.
Wyczytałam teraz także, że zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 3 w związku z ust. 3a o PIT w umowach zawartych pomiędzy osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalność, osoba zlecająca dzieło nie jest płatnikiem, a osoba podejmująca się wykonania dzieła ma obowiązek samodzielnego opłacania zaliczek na podatki.
Rekomendowane odpowiedzi Gość K. Zgłoś Udostępnij Witam,Czy zawarcie umowy zlecenie jest możliwe pomiędzy dwoma osobami fizycznymi bez działalności gospodarczej? Chodzi o opiekę nad 6 letnim tak, jak zrobić to we właściwy sposób? O czym należy pamiętać? Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach 1 rok później... 2 tygodnie później... Zgłoś Udostępnij Oczywiście, temat ważny przy każdej ważnej sprawie. Poszukaj w googlach wzoru jak powinna wyglądać umowa cywilno-prawna, albo umowa między osobami fizycznymi. Jest tego masa - kwestia określenia specyfikacji. A z własnego doświadczenia dodam, że kara umowna jest lepsza, niż jej brak (można domagać się wtedy wyższych odszkodowań i pozwala odsiewać wykonawców którzy mają coś za plecami) Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach 2 tygodnie później... Zgłoś Udostępnij Witam,Czy zawarcie umowy zlecenie jest możliwe pomiędzy dwoma osobami fizycznymi bez działalności gospodarczej? Chodzi o opiekę nad 6 letnim tak, jak zrobić to we właściwy sposób? O czym należy pamiętać?Jak najbardziej, można. Można nawet opiekunkę zatrudnić na umowę o pracę (pracodawca nie musi prowadzić działalności gospodarczej). Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach
W obowiązującym prawie nie istnieje bowiem regulacja ograniczająca zawieranie umów pomiędzy dwoma spółkami reprezentowanymi przez tę samą osobę (np. prezesa zarządu lub wspólnika uprawnionego do reprezentacji). Uregulowane ograniczenia dotyczą tylko następujących kwestii. Art. 210. [Umowa między spółką a członkiem zarządu
Nic nie stoi na przeszkodzie, aby na przykład sąsiad sąsiadowi za wynagrodzeniem wymalował mieszkanie. Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych dochód taki podlega opodatkowaniu, nie musi to jednak być dochód w źródle działalność gospodarcza. Działalność gospodarcza na gruncie PIT Działalnością gospodarczą na gruncie PIT jest działalność zarobkowa: a) wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa, b) polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, c) polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych– prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9. Zawieranie umów o dzieło między osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej i osobami nieprowadzącymi działalności a przedsiębiorcą Prawo pozwala na zawieranie umów o dzieło także między osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej i osobami nieprowadzącymi działalności a przedsiębiorcą. Samo zagadnienie treści umowy reguluje Kodeks cywilny, lecz prawo podatkowe w pełni respektuje te postanowienia i możliwości, jakie dają. W podatku dochodowym od osób fizycznych przychody uzyskane z realizacji umowy o dzieło pomiędzy osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej stanowią przychody z tzw. „innych źródeł” (art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Natomiast w przypadku umowy osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, osobą prawną i jej jednostką organizacyjną oraz jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej (a także właścicielem/posiadaczem nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającym w jego imieniu zarządcą albo administratorem – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością) mamy do czynienia z przychodem ze źródła „działalność wykonywana osobiście” (art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 8 lit. a). W tym drugim przypadku (dochód z działalności wykonywanej osobiście) płatnikiem podatku jest zazwyczaj wypłacający wynagrodzenie. Umowy o dzieło między osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej Inaczej jest w przypadku mów o dzieło między osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, tu powstaje dochód z tzw. innych źródeł, który opodatkowany jest na zasadach ogólnych to jest według skali podatkowej, więc należy go wykazać w zeznaniu podatkowym wraz z innymi dochodami i od łącznej sumy obliczyć należny za dany rok podatek dochodowy. Niestety nie zawsze to wszystko, co należy zrobić – otwarta pozostaje kwestia zaliczek na podatek wpłacanych w ciągu roku podatkowego. Zaliczki, jako problem przy umowach o dzieło, to wbrew pozorom temat złożony. Na ogół wskazuje się (w pełni słusznie), że zasadą jest, iż nie ma obowiązku wpłacania w ciągu roku podatkowego, zaliczek na podatek dochodowy z tytułu dochodów z innych źródeł w tym od dochodów osiągniętych na podstawie umowy o dzieło zawartej między osobami niebędącymi przedsiębiorcami. Od zasady tej istnieją jednak pewne wyjątki. Zgodnie z art. 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niektórzy podatnicy mają taki obowiązek. Artykuł ten jest różnie rozumiany w praktyce i bardzo często spotkać się można z sytuacją, gdy nawet organy podatkowe go nie stosują, niemniej jednak artykuł ten stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 34 i 35 ww. ustawy, jeżeli osiągają inne dochody, od których płatnicy nie mają obowiązku poboru zaliczek na podatek, są obowiązani samodzielnie wpłacić zaliczki na podatek należny od tych dochodów według zasad określonych w art. 44 ust. 3a. Wyjątek od reguły dotyczy zatem, jak wylicza A. Bartosiewicz, „następujących podatników: uzyskujących od zakładów pracy przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy; otrzymujących zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, wypłacane przez zakłady pracy; otrzymujących w spółdzielniach pracy wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej; członków spółdzielni lub rolniczej spółdzielni produkcyjnej (innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną) lub ich domowników uzyskujących wypłaty z tytułu dniówek obrachunkowych, udziału w dochodzie podzielnym spółdzielni, a także z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, wypłacanych przez spółdzielnię; uzyskujących przychody z wypłacanych bezpośrednio przez organy rentowe emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych oraz rent socjalnych; otrzymujących emerytury i renty z zagranicy, za pośrednictwem banków; otrzymujących stypendia; otrzymujących od organów zatrudnienia świadczenia wypłacane z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, a także świadczenia z Funduszu Pracy; tymczasowo aresztowanych oraz skazanych otrzymujących należności za pracę; członków spółdzielni uzyskujących od spółdzielni oprocentowanie wkładów członkowskich, zaliczonych w ciężar kosztów spółdzielni; żołnierzy otrzymujących świadczenia pieniężne wynikające z przepisów ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej” [Bartosiewicz Adam, Kubacki Ryszard, Komentarz do art. 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, LEX, 2014]. Opodatkowanie przychodu z innych źródeł Oprócz powyższej regulacji obowiązuje jeszcze art. 44 ust. 1c stanowiący, że podatnik uzyskujący przychody „z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, na podstawie umowy, do której stosuje się przepisy prawa cywilnego dotyczące umowy zlecenia lub o dzieło, może w ciągu roku podatkowego wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód podlegający opodatkowaniu uważa się przychód uzyskany w danym miesiącu pomniejszony o koszty uzyskania określone w art. 22 ust. 9 pkt 6”. Na podstawie powyższego można by zatem uznać, że skoro osoba, która uzyskała dochód z umowy o dzieło, może w ciągu roku podatkowego wpłacać zaliczki miesięczne, to nie ma obowiązku tego robić. Taka wykładnia zresztą w praktyce funkcjonuje najczęściej (od dnia 4 kwietnia 2011 r., kiedy przepis ten wszedł w życie). Niemniej jednak, jak widać, art. 40 znacznie ogranicza krąg osób, które mogą, ale nie muszą, wpłacać z umowy o dzieło zaliczki w trakcie roku. Konkludując, tylko podatnicy niewymienieni w art. 40 (w zw. z art. 44 ust. 1c), osiągający przychód z umów o dzieło zawartych między osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, mogą, ale nie muszą, w ciągu roku podatkowego wpłacać zaliczki miesięczne. Stan prawny obowiązujący na dzień Indywidualne Porady Prawne Masz problem prawny i szukasz pomocy?Kliknij TUTAJ i opisz nam swój problem w formularzu. (zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje)
. 452 497 725 452 619 160 370 84
umowa między dwoma osobami fizycznymi
