Premia kwartalna za II kwartał 2020: 1800 zł – 13,71% z 1800 zł = 1553,22 zł. Łącznie premie: 4443,94 zł (po pomniejszeniu o 13,71%, czyli sumę składek na ubezpieczenia społeczne finansowane z wynagrodzenia pracownika. 1/12 z 4443,94 zł = 370,33 zł. Podstawa do chorobowego we wrześniu 2020 wyniesie zatem 2588,70 zł + 370,33 zł
Rozliczanie wynagrodzeń w przypadku, gdy składają się na nie różne elementy może przysporzyć niejasności. Dzieję się tak zwłaszcza wtedy, gdy rozliczanie to ma miejsce w związku z obliczaniem podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Co jeśli w sytuacji takiej dochodzi do zmiany etatu? PROBLEM Nasza pracownica rozwiązała umowę o pracę 28 lutego 2013 r. i przeszła na emeryturę. Od 1 marca 2013 r. została ponownie zatrudniona na 1/2 etatu. Zachorowała 19 kwietnia 2013 r. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego ma prawo do nagrody rocznej, która jest pomniejszana za okres niezdolności do pracy. Po potrąceniu składek na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika nagroda za 2012 r. wyniosła 3451,60 zł. W jaki sposób powinniśmy ustalić podstawę wymiaru zasiłku przy zmianie wymiaru etatu tej pracownicy? RADA W podstawie wymiaru zasiłku chorobowego powinni Państwo uwzględnić wynagrodzenie przysługujące pracownicy za marzec 2013 r. (po zmianie wymiaru czasu pracy) oraz nagrodę roczną w wysokości 1/12 kwoty otrzymanej za 2012 r. w proporcji do aktualnego wymiaru czasu pracy, tj. do 1/2 etatu. Szczegóły w uzasadnieniu. Zadaj pytanie na: Forum Kadry UZASADNIENIE Ponieważ zmiana wymiaru czasu pracy Państwa pracownicy nastąpiła w miesiącu poprzedzającym powstanie niezdolności do pracy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, tj. płaca zasadnicza za marzec 2013 r. i odpowiednio przeliczona nagroda roczna. Roczny składnik wynagrodzenia należy przyjąć w proporcji przeliczonej do aktualnego wymiaru czasu pracy, tj. do 1/2 etatu, a następnie podzielić przez 12, czyli: (3451,60 zł x 1/2 etatu) : 12 = 1725,80 zł : 12 = 143,82 zł (wysokość nagrody rocznej, jaką należy przyjąć do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w marcu). Składniki roczne należy uwzględnić w podstawie wymiaru zasiłków, jeśli stanowią podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe, oraz są pomniejszane za czas niezdolności do pracy. Roczny składnik wynagrodzenia należy uwzględnić w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości 1/12 kwoty wypłaconej za rok kalendarzowy poprzedzający miesiąc, w którym pracownik stał się niezdolny do pracy. Zapraszamy na wideoszkolenie: Zmiany w zasiłkach i e-zwolnienia Jeżeli roczny składnik wynagrodzenia pracownik otrzymał za okres pracy w innym wymiarze czasu pracy niż obecnie go obowiązujący, składnik ten należy przeliczyć do aktualnego wymiaru czasu pracy. Podstawa wymiaru zasiłku a zmiana wymiaru czasu pracy Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (art. 36 ustawy zasiłkowej). Pracownikom, którym zmieniono wymiar czasu pracy (na podstawie umowy o pracę czy innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy), podstawę wymiaru zasiłku należy obliczyć biorąc pod uwagę okres, w którym obowiązywał nowy wymiar czasu pracy (art. 40 ustawy zasiłkowej). UWAGA! Jeżeli zmiana etatu nastąpiła w miesiącu powstania niezdolności do pracy lub w okresie 12 miesięcy poprzedzających tę niezdolność, podstawę wymiaru zasiłku stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy. PRZYKŁAD Andrzej O. do 8 grudnia 2012 r. był zatrudniony na 1/4 etatu, a od 9 grudnia 2012 r. na pełny etat. 25 kwietnia 2013 r. stał się niezdolny do pracy z powodu wypadku w drodze do pracy. Podstawę wymiaru świadczenia chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie ustalone za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia po zmianie wymiaru czasu pracy, czyli od stycznia do marca 2013 r. W sytuacji gdy pracownik jest niezdolny do pracy od początku miesiąca (od pierwszego dnia) i od tego dnia nastąpiła zmiana wymiaru czasu pracy, do postawy wymiaru zasiłku należy przyjąć wynagrodzenie dla nowego wymiaru czasu pracy po uzupełnieniu, a nie z 12 miesięcy poprzedzających niezdolność do pracy (art. 37 ustawy zasiłkowej). PRZYKŁAD Marcin D. stał się niezdolny do pracy od 19 kwietnia 2013 r. Do 10 kwietnia 2013 r. był zatrudniony na 1/5 etatu, a od 11 kwietnia 2013 r. na 3/4 etatu. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie przysługujące po zmianie wymiaru czasu pracy, tj. za okres od 11 do 18 kwietnia, po uzupełnieniu do kwoty, jaką pracownik otrzymałby, gdyby pracował cały miesiąc. Polecamy również: Zasiłek chorobowy na wypowiedzeniu Jeżeli niezdolność do pracy trwa od pewnego czasu i w jej trakcie ma miejsce zmiana etatu, to taka zmiana nie ma wpływu na ustaloną podstawę wymiaru świadczenia chorobowego. PRZYKŁAD Kamil R. zatrudniony od 9 stycznia 2012 r. dostarczył zwolnienie lekarskie na okres od 15 kwietnia do 2 maja 2013 r. Do 30 kwietnia 2013 r. pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, a od 1 maja 2013 r. na 1/2 etatu. Ustalając podstawę wymiaru świadczenia chorobowego za cały okres, należy przyjąć wynagrodzenie za okres od kwietnia 2012 r. do marca 2013 r. Przeliczenie składnika rocznego po zmianie wymiaru czasu pracy Zmiana wymiaru czasu pracy ma wpływ na uwzględnianie w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego (opiekuńczego, macierzyńskiego) składników przysługujących za okres dłuższy niż 1 miesiąc. W sytuacji gdy pracownikowi zmieniono wymiar czasu pracy w okresie roku kalendarzowego poprzedzającego powstanie niezdolności do pracy, składniki roczne należy przyjąć do podstawy w kwocie przysługującej po zmianie wymiaru czasu pracy, w proporcji odpowiadającej liczbie pełnych kalendarzowych miesięcy w tym roku po zmianie etatu. Jeżeli zmiana etatu nastąpi po zakończeniu roku poprzedzającego niezdolność do pracy, składnik roczny powinien być przyjęty w kwocie przeliczonej odpowiednio do nowego wymiaru czasu pracy. PRZYKŁAD Witold T. do 31 lipca 2012 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, a od 1 sierpnia 2012 r. na 1/2 etatu. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego ma prawo do trzynastki. Pracownik zachorował w maju 2013 r. Przy obliczaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należy uwzględnić wynagrodzenie po zmianie wymiaru czasu pracy, tj. od sierpnia 2012 r. do kwietnia 2013 r. Do podstawy wymiaru zasiłku należy doliczyć dodatkowe wynagrodzenie roczne w wysokości 1/12 kwoty otrzymanej za rok poprzedni, po pomnożeniu tej kwoty przez 1/2, tj. przez współczynnik równy proporcji aktualnego wymiaru czasu pracy do poprzednio obowiązującego wymiaru czasu pracy, czyli 1/2 : 1 = 1/2. Zakładając, że kwota trzynastki wynosiła 3451,60 zł tj. 4000 zł – (4000 zł x 13,71%) do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego za miesiące od sierpnia do grudnia 2012 r. należy doliczyć 143,82 zł (3451,60 zł x 1/2 : 12). Polecamy serwis: Składniki wynagrodzenia Więcej przeliczeń jest wymaganych w sytuacji, gdy w roku poprzedzającym zachorowanie zmieniano pracownikowi kilka razy wymiar czasu pracy. PRZYKŁAD Kazimierz R. w kwietniu 2013 r. otrzymał nagrodę za 2012 r. w wysokości 1682,40 zł (pomniejszoną o składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika). Od maja do czerwca 2012 r. pracował na 1/2 etatu, od lipca do września 2012 r. na 3/4 etatu, a od października 2012 r. na 1/2 etatu. W takim wymiarze pracował również w maju 2013 r., kiedy zachorował. Aby przeliczyć nagrodę roczną do aktualnego wymiaru czasu pracy, trzeba obliczyć współczynnik zmiany etatu, tj.: = 0,89 1/2 etatu (aktualny wymiar czasu pracy) (1/2 etatu x 2 miesiące + 3/4 etatu x 3 miesiące + 1/2 etatu x 7 miesięcy) : 12 miesięcy (1,0 + 2,25 + 3,5) : 12 = 0,5 : 0,56 = 0,89 1682,40 zł (nagroda roczna) x 0,89 (współczynnik zmiany etatu) = 1497,34 zł : 12 = 124,78 zł. W podstawie wymiaru świadczenia chorobowego należy uwzględnić trzynastkę w wysokości 124,78 zł. PRZYKŁAD Mariusz F. otrzymuje stałe wynagrodzenie miesięczne i ma prawo do nagrody rocznej pomniejszanej za dni nieobecności w pracy. Pracownik kilkakrotnie zmieniał wymiar czasu pracy. Od maja do sierpnia 2012 r. pracował na 1/4 etatu, od września do marca 2013 r. na 3/4 etatu, a od 1 kwietnia 2013 r. na pełny etat. Mariusz F. zachorował w maju 2013 r. Podstawę wymiaru świadczenia chorobowego dla tego pracownika stanowi wynagrodzenie po ostatniej zmianie etatu, tj. za kwiecień 2013 r. W podstawie wymiaru zasiłku chorobowego należy również uwzględnić nagrodę roczną w wysokości 1/12 kwoty wypłaconej pracownikowi za rok ubiegły, po odpowiednim przeliczeniu do aktualnego wymiaru czasu pracy. Wysokość nagrody rocznej, którą pracownik otrzymałby z tytułu zatrudnienia na pełny etat, należy obliczyć mnożąc kwotę otrzymanej nagrody przez współczynnik zmiany etatu, tj.: Współczynnik zmiany etatu = 0,60 1 etat (aktualny wymiar czasu pracy) = 1 = 1 : 0,60 = 1,67 (1/4 etatu x 4 miesiące + 3/4 etatu x 7 miesięcy + 1 x 1 miesiąc) : 12 miesięcy (1 + 5,25 + 1) : 12 Do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego należy doliczyć nagrodę wypłaconą pracownikowi za rok poprzedni, po jej pomnożeniu przez obliczony współczynnik zmiany etatu, tj. przez 1,67. Zakładając, że pracownik otrzymał nagrodę roczną w wysokości 4314,50 zł, tj. 5000 zł – (5000 zł x 13,71%), kwotę tę należy pomnożyć przez 1,67 i podzielić przez 12 miesięcy, czyli (4314,50 zł x 1,67) : 12 = 600,43 zł. Kwotę nagrody rocznej, czyli 600,43 zł należy doliczyć do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego z kwietnia 2013 r. Zobacz serwis: Rozliczanie wynagrodzeń Podstawa prawna: art. 36–47 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – z 2010 r. Nr 77, poz. 512; ost. zm. z 2012 r., poz. 622
Wysokości składek na FP, FS i FGŚP w 2021 r. wynoszą: Fundusz Pracy - 1,00% podstawy wymiaru, Fundusz Solidarnościowy - 1,45% podstawy wymiaru, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – 0,10% podstawy wymiaru. Składki na FP, FS i FGŚP rozliczasz w deklaracji rozliczeniowej ZUS DRA, w której w danych: „Zestawienie należnych
Są przynajmniej 4 sytuacje, gdy mimo stałej stawki miesięcznej przysługującej pracownikowi, sprawa się komplikuje. Są to zmiana wymiaru etatu i wysokości pensji w trakcie miesiąca, podwyżka wynagrodzenia w trakcie miesiąca, w którym pracownik chorował, choroba przypadająca na wszystkie dni robocze w miesiącu, pierwszy, niepełny miesiąc wymiaru etatu i wysokości pensji w trakcie miesiąca Zmiana wymiaru czasu pracy w trakcie miesiąca połączona ze zmianą wysokości angażu wymusza odrębnego ustalenia kwoty pensji należnej przed modyfikacją i po niej. Gdy pracownik jest opłacany stałą stawką miesięczną, skalkulowanie wynagrodzenia na poprzednich i nowych warunkach zatrudnienia powinno wyglądać następująco: Krok 1. Pensję przysługującą pracownikowi przed zmianami dzielimy przez liczbę godzin, które przypadały do przepracowania przez cały miesiąc w „starym” wymiarze etatu; Krok 2. Otrzymaną stawkę godzinową mnożymy przez liczbę godzin faktycznej pracy przy etacie i pensji sprzed zmiany; Krok 3. Pensję należną pracownikowi po zmianie dzielimy przez liczbę godzin przypadających do przepracowania przez cały miesiąc w „nowym” wymiarze; Krok 4. Wyliczoną stawkę godzinową mnożymy przez liczbę godzin faktycznej pracy w nowym wymiarze etatu; Krok 5. Sumujemy kwoty obliczone za pracę przed i po zmianie warunków zatrudnienia. Przykład Pracownik zatrudniony w podstawowym systemie czasu pracy, od 12 marca 2016 r. pracuje na 3/4 etatu (wcześniej zatrudniony był na pełny etat). Ze zmianą wymiaru etatu nastąpiła zmiana dobowej normy czasu pracy z 8 godzin na 6. Jego pensja po zmianie wymiaru czasu pracy wynosi zł brutto miesięcznie (wcześniej za miesiąc pracy otrzymywał on wynagrodzenie w kwocie zł brutto). W opisanych okolicznościach należy dokonać poniższych przeliczeń: 1) wynagrodzenie za okres od 1 do 11 marca: zł : 176 godz. nominalnie do przepracowania dla pracowników pełnoetatowych w marcu = 21,59 zł; 21,59 zł × 56 godz. faktycznej pracy w okresie 1–11 marca = zł; 2) wynagrodzenie za okres od 12 do 31 marca: zł : 132 godz. nominalnie do przepracowania dla pracowników zatrudnionych na 3/4 etatu w marcu = 25,76 zł; 25,76 zł × 90 godz. faktycznej pracy w okresie 12–31 marca = zł; 3) łączne wynagrodzenie należna za marzec 2016 roku: zł + zł = zł. Podwyżka wynagrodzenia w trakcie miesiąca, w którym pracownik chorował W praktyce zdarzają się przypadki, w których w miesiącu zmiany wysokości płacy pracownik choruje, co komplikuje proces wyliczeń prawidłowej kwoty należnej pensji. We wspomnianej sytuacji niezbędne jest ustalenie w pierwszej kolejności pensji za okres przed i po podwyżce, w sposób przedstawiony w przykładzie powyżej. W dalszym etapie w analizowanych okolicznościach konieczne jest pomniejszenie pensji z tytułu niedyspozycji zdrowotnej pracownika. Tu musimy postępować zgodnie z § 11 rozporządzenia w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy. W myśl przywołanego przepisu jeżeli wynagrodzenie ustalone jest w stałej miesięcznej kwocie, to w razie choroby podwładnego, pensję za przepracowaną część miesiąca, w którym wystąpiła niezdolność do pracy, wylicza się poprzez: podzielenie miesięcznej stawki wynagrodzenia przez 30 (bez względu na to, ile dni ma dany miesiąc kalendarzowy), pomnożenie otrzymanej kwoty przez liczbę dni nieobecności pracownika spowodowanej przebywaniem na zwolnieniu lekarskim, odjęcie wyliczonego iloczynu od wynagrodzenia należnego w stałej miesięcznej stawce. Jeśli choroba obejmowała zarówno czas przed jak i po zmianie wysokości pensji, kwotę jej pomniejszenia ustala się przez podzielenie odpowiednio „starej” i „nowej” stawki wynagrodzenia przez 30 i pomnożenie ich przez liczbę dni absencji chorobowej przypadającej odpowiednio na czas obowiązywania warunków zatrudnienia przed i po modyfikacji. Przykład Pracownikowi wykonującemu swe obowiązki służbowe na cały etat w podstawowym systemie czasu pracy, od 14 marca 2016 r. podwyższono miesięczne wynagrodzenie zasadnicze. Po zmianie jego stała płaca wynosi zł brutto (wcześniej za miesiąc pracy przysługiwała mu kwota zł brutto). W okresie od 8 do 16 marca przebywał on na zwolnieniu lekarskim. Uwzględniając ten fakt, obliczenie wynagrodzenia należnego za czas pracy w marcu 2016 roku wyglądać powinno następująco: 1. Wynagrodzenie za okres od 1 do 13 marca: zł : 176 godz. nominalnie do przepracowania w marcu przy pełnym etacie = 21,02 zł, 21,02 zł × 72 godz. do przepracowania w okresie od 1 do 13 marca (8 godz. × 9 dni) = zł; 2. Wynagrodzenie za okres od 14 do 31 marca: zł : 176 godz. = 22,73 zł, 22,73 zł × 104 godz. do przepracowania w okresie od 14 do 31 marca (8 godz. × 13 dni) = 2363,92 zł; 3. Kwota pomniejszenia wynagrodzenia za chorobę: zł (stara stawka pensji przypadająca na czas choroby w okresie: 8–13 marca) : 30 = 123,33 zł × 6 dni choroby = 739,98 zł; zł (stara stawka pensji przypadająca na czas choroby w okresie: 14–16 marca) : 30 = 133,33 zł × 3 dni choroby = 399,99 zł; 739,98 zł + 399,99 zł = zł, 4. Łączne wynagrodzenie za pracę w marcu: zł + zł – zł = zł. Choroba przypadająca na wszystkie dni robocze w miesiącu W razie niedyspozycji zdrowotnej pracownika trwającej przez część miesiąca, za którą ma on prawo do świadczenia chorobowego, pensję za pracę określoną w stałej miesięcznej wysokości, obliczamy, jak to już wcześniej wspomniano, według zasad przewidzianych w § 11 rozporządzenia o wynagrodzeniu. W kontekście tej regulacji pojawia się niekiedy wątpliwość, czy zawarty w niej schemat wyliczeń należy stosować, gdy pracownik choruje wyłącznie we wszystkie dni robocze miesiąca (z pominięciem dni wolnych), przez co nie świadczy pracy ani przez jeden dzień. Literalne brzmienie rzeczonego przepisu wskazuje, iż dotyczy on sytuacji, gdy pracownik przepracował część miesiąca z powodu nieobecności w pracy spowodowanej zwolnieniem lekarskim. Użyto w nim wszakże zwrotu: „za przepracowana część miesiąca”. Nie należy więc kierować się jego postanowieniami w przypadkach, gdy pracownik nie pracował w danym miesiącu ani jednego dnia albowiem był nieobecny w pracy ze względu na chorobę, która objęła wszystkie jego rozkładowe dni pracy. Trzeba w tym miejscu podkreślić, iż na podstawie art. 80 Kodeksu pracy wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, a za czas jej niewykonywania pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. A zatem, co do zasady, pracownik który nie świadczy pracy nie nabywa prawa do wynagrodzenia. Dlatego, jeśli w danym miesiącu podwładny nie wypracował ani minuty z uwagi na niedyspozycję zdrowotną, nie należy mu się wynagrodzenie za pracę (chyba że przepisy wewnątrzzakładowe przewidują w takich okolicznościach prawo do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy). Pierwszy, niepełny miesiąc zatrudnienia Pracodawcy nierzadko przyjmują do pracy pracowników w trakcie trwania miesiąca. Stają wtedy przed dylematem, jak prawidłowo wyliczyć podwładnemu pensję określoną w umowie o pracę w stałej miesięcznej kwocie. W rozstrzygnięciu tego dylematu z pomocą przychodzi § 12 rozporządzenia o wynagrodzeniu, w którym mowa o kalkulowaniu pensji ustalonej w stałej stawce przysługującej za przepracowaną część miesiąca, gdy pracownik w tym miesiącu był nieobecny w pracy z innych przyczyn niż niezdolność do pracy spowodowana chorobą, i za czas tej nieobecności nie zachowuje prawa do zapłaty. Stałą pensję pracownika zatrudnionego w trakcie miesiąca liczymy w takim przypadku następująco: Krok 1. Miesięczną stawkę płacy dzielimy przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu (jak czytamy w stanowisku Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej z 24 października 2014 sprawie dzielnika do obliczania stawki godzinowej wynagrodzenia przy innej niż normatywna liczbie godzin rozkładowych: „sformułowania „liczba godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu” użyte w § 4 rozporządzenia oraz „liczba godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu” użyte w § 12 rozporządzenia oznaczają liczbę godzin, do przepracowania których pracownik jest zobowiązany zgodnie z wymiarem czasu pracy w tym miesiącu (a nie liczbę godzin do przepracowania w tym miesiącu zgodnie z rozkładem czasu pracy konkretnego pracownika). Oznacza to, że niezależnie od faktycznej długości okresu rozliczeniowego, w celu wyliczenia dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych oraz wynagrodzenia za część miesiąca „liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu”. Krok 2. Otrzymany w ww. sposób wynik mnożymy przez liczbę godzin nieobecności pracownika w pracy z powodu rozpoczęcia zatrudnienia w trakcie miesiąca (chodzi tu o liczbę roboczych godzin przypadających od pierwszego dnia kalendarzowego miesiąca do dnia poprzedzającego dzień przyjęcia pracownika do pracy). Krok 3. Obliczoną kwotę odejmujemy od stałego wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc. Przykład Od 7 marca 2016 r. spółka z zatrudniła nowego pracownika na cały etat w podstawowym systemie czasu pracy (praca od poniedziałku do piątku). W zawartej z nim umowie o pracę zapisano stałe miesięczne wynagrodzenie w kwocie zł brutto. Wyliczenie jego pensji marcowej powinno wyglądać następująco: zł : 176 godz. do przepracowania nominalnie w marcu 2016 roku = 28,41 zł, 28,41 zł × 32 roboczogodziny z okresu od 1 do 6 marca = 909,12 zł, zł – 909,12 zł = zł. Dodajmy, że w sytuacji, gdy mimo podjęcia zatrudnienia w trakcie miesiąca, pracownik przepracuje pełny wymiar czasu pracy w danym miesiącu, nie ma podstaw do pomniejszania płacy określonej w stałej miesięcznej wysokości. Podstawa prawna: art. 80 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: z 2014 r. poz. 1502 ze zm.), § 11–12 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy ( nr 62, poz. 289 ze zm.).
Czas pracy osoby niepełnosprawnej zatrudnionej na 3/4 etatu i 1/2 etatu. W odniesieniu do pracownika z orzeczeniem zatrudnionego na część etatu wymiar jego czasu pracy obniża się proporcjonalnie do wielkości jego zatrudnienia.
Idąc na tzw. chorobowe, musisz liczyć się z tym, że twoje wynagrodzenie będzie mniejsze. Wysokość pensji na zwolnieniu lekarskim różni się w zależności od rodzaju choroby, czasu jej trwania, stopnia szkodliwości i stażu pracy. Dokumentem, na podstawie którego wypłacane jest wynagrodzenie chorobowe, jest prawidłowo wypełniony przez lekarza druk ZUS ZLA (zwany potocznie L-4). Na dostarczenie go pracodawcy masz 7 dni od daty wystawienia, lecz powiadomić pracodawcę o chorobie musisz najpóźniej drugiego dnia twojej nieobecności w pracy. Jeżeli spóźnisz się z dostarczeniem zwolnienia, wysokość twojego wynagrodzenia chorobowego może obniżyć się nawet o 25%. Jaka jest wysokość zasiłku chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego? Jak jest wysokość wynagrodzenia chorobowego? Kwota wynagrodzenia podczas choroby różni się w zależności od powodu nieobecności w pracy. 100% wynagrodzenia przysługuje pracownikowi, jeżeli przyczyną nieobecności jest wypadek przy pracy lub w drodze do niej, choroba w czasie ciąży, choroba zawodowa, poddanie się niezbędnym badaniom lekarskim dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów czy też poddanie się zabiegowi ich pobrania. Oblicz wysokość swojego wynagrodzenia chorobowego Na 80% wynagrodzenia można liczyć, jeśli powodem nieobecności jest choroba lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, trwające nie dłużej niż 33 dni lub 14 dni u osób powyżej 50. roku życia. Warto pamiętać, że wynagrodzenie z tego tytułu może być większe, jeśli przewidują to obowiązujące u danego pracodawcy regulacje wewnętrzne. 70% wynagrodzenia przysługuje pracownikowi, który przebywa na zwolnieniu dłużej niż 33 dni lub trafił do szpitala po upływie 33 dni zwolnienia. Przestaje go wtedy obowiązywać wynagrodzenie chorobowe, natomiast przysługuje mu zasiłek chorobowy wypłacany przez ZUS lub pracodawcę (w zależności od liczby osób zgłoszonych przez pracodawcę do ubezpieczenia). Jak obliczyć wysokość wynagrodzenia chorobowego? Wysokość wynagrodzenia chorobowego wylicza się w oparciu o przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika, wypłacane za 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym wystąpiła choroba. W przypadku krótszego stażu pracy wysokość chorobowego wylicza się za przepracowane miesiące kalendarzowe, poprzedzające miesiąc, w którym wstąpiła niezdolność do pracy. Przez wynagrodzenie należy rozumieć przychód pracownika, stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne. Do wynagrodzenia chorobowego wlicza się również dni wolne od pracy, jeśli obejmuje je okres choroby wskazany w zwolnieniu lekarskim. Przez ile dni przysługuje wynagrodzenie chorobowe? Wynagrodzenie za zwolnienie lekarskie przysługuje ci nawet za jeden dzień nieobecności w pracy. Pracodawca po otrzymaniu od ciebie druku ZUS ZLA jest zobowiązany wypłacić wynagrodzenie chorobowe za pierwsze 33 dni niezdolności do pracy, a jeśli ukończyłaś 50. rok życia – za pierwsze 14 dni choroby. Oczywiście nie chodzi tu o jednorazowe, ciągłe zwolnienie na 33 dni, lecz sumę 33 dni niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym (nie u danego pracodawcy!). Kobieta na zasiłku chorobowym Jeżeli przekroczysz ten limit, za każde kolejne zwolnienie przysługuje ci zasiłek chorobowy w wysokości 70% wynagrodzenia. Wypłaca go ZUS lub pracodawca, w zależności od tego ilu pracowników firmy zostało zgłoszonych do ubezpieczenia. Kiedy nie przysługuje wynagrodzenie chorobowe? Wynagrodzenie chorobowe nie przysługuje osobie, której nieprzerwany okres zatrudnienia (podlegania ubezpieczeniu chorobowemu) wynosi mniej niż 30 dni. Do tego okresu wlicza się także poprzednie okresy pracy, w których pracownik podlegał obowiązkowemu lub dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni. Powyższy wymóg nie dotyczy: pracowników posiadających wcześniejszy, co najmniej dziesięcioletni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego; pracowników - absolwentów szkół, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych (termin 90 dni w przypadku absolwentów szkół należy liczyć od daty podanej w świadectwie, a w przypadku absolwentów szkół wyższych od dnia złożenia egzaminu dyplomowego); pracowników, którzy będąc posłami i senatorami, przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji; pracowników, których niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy. Decydującym kryterium jest więc okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu, zwany również okresem wyczekiwania, który w przypadku ubezpieczenia obowiązkowego wynosi 30 dni, zaś przy ubezpieczeniu dobrowolnym (np. w przypadku umowy zlecenie) – 90 dni. Nawet jeśli pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie chorobowe, ma on obowiązek usprawiedliwić swoją nieobecność, dostarczając pracodawcy zwolnienie lekarskie. Przeczytaj:Zasiłek chorobowy - kiedy dostaniesz go z ZUS?Zwolnienie lekarskie - co ci się należy?Prawa i obowiązki na chorobowym
Od 1 maja br. ponownie zachorowała. Od 1 marca 2008 r. pracuje na pełny etat (wcześniej pracowała na 3/4 etatu). Czy powinniśmy ustalić jej podstawę wymiaru zasiłku chorobowego na nowo, a jeśli tak, to z jakiego okresu?
Przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń chorobowych uwzględnia się przychód pracownika, od którego jest odprowadzana składka na ubezpieczenie chorobowe, po pomniejszeniu o potrącone pracownikowi składki na ubezpieczenia społeczne. Składki te wynoszą: 9,76% kwoty przychodu - na ubezpieczenie emerytalne, 1,50% kwoty przychodu - na ubezpieczenia rentowe oraz 2,45% kwoty przychodu - na ubezpieczenie chorobowe. PYTANIE: Jak należy uzupełnić trzynastkę w podstawie ustalanej do wynagrodzenia/zasiłku chorobowego? Pracownica powróciła do pracy 21 października 2019 r. po urlopie macierzyńskim i rodzicielskim. Pracodawca naliczył jej dodatkowe wynagrodzenie roczne za 2019 r., proporcjonalnie pomniejszone za czas choroby i urlopów związanych z rodzicielstwem. Czy w sytuacji, gdy pracownik pracuje krócej niż pół roku, należy uzupełnić trzynastkę i przyjąć ją do podstawy zasiłku chorobowego? Jeżeli tak, to czy uzupełniamy do pełnego roku i przyjmujemy 1/12, czy tylko 2 miesiące i do podstawy przyjmujemy 1/2 trzynastki? Którą trzynastkę należy przyjąć do podstawy, jeśli pracownica zachorowałaby w styczniu 2020 r.? Czy trzynastkę za 2018 r.? ODPOWIEDŹ: W przypadku wskazanym w pytaniu, pomimo że pracownica nie przepracowała co najmniej pół roku, dodatkowe wynagrodzenie roczne należy uzupełnić do pełnego roku, a następnie przyjąć do podstawy wymiaru wynagrodzenia za czas choroby czy zasiłku chorobowego w 1/12 otrzymanej kwoty. W przypadku zachorowania w styczniu 2020 r., przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczenia chorobowego należy przyjąć dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 1/12 kwoty przysługującej za rok poprzedzający miesiąc zachorowania. Zobacz: Zadania UZASADNIENIE: Przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń chorobowych uwzględnia się przychód pracownika, od którego jest odprowadzana składka na ubezpieczenie chorobowe, po pomniejszeniu o potrącone pracownikowi składki na ubezpieczenia społeczne. Składki te wynoszą: 9,76% kwoty przychodu - na ubezpieczenie emerytalne, 1,50% kwoty przychodu - na ubezpieczenia rentowe oraz 2,45% kwoty przychodu - na ubezpieczenie chorobowe. Łącznie potrącone składki wynoszą 13,71% kwoty przychodu. W podstawie wymiaru wynagrodzenia za czas choroby oraz zasiłków z ubezpieczenia chorobowego należy uwzględnić trzynastkę, ponieważ pracownik nie zachowuje do niej prawa w okresie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą oraz od kwoty trzynastki jest odprowadzona składka na ubezpieczenie chorobowe. Trzynastka w podstawie świadczeń chorobowych Trzynasta pensja zwiększa kwotę wynagrodzenia za czas choroby i zasiłków przysługujących pracownikowi w razie niezdolności do pracy z powodu choroby. Jest to składnik wynagrodzenia uwzględniany w podstawie wymiaru świadczeń, ponieważ pracownik zgodnie z przepisami nie zachowuje do niej prawa za okresy pobierania tych świadczeń. W związku z tym, że trzynasta pensja jest składnikiem wypłacanym za okresy roczne, w podstawie wymiaru wynagrodzenia za czas choroby i zasiłków uwzględnia się ją w wysokości stanowiącej 1/12 kwoty wypłaconej pracownikowi za rok poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc, do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania zasiłku, zmniejszane proporcjonalnie w związku z usprawiedliwioną nieobecnością̨ w pracy, zgodnie z przepisami płacowymi (takim składnikiem jest trzynastka), podlegają uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku po uzupełnieniu, zgodnie z ogólnymi zasadami. Zasady uzupełniania podstawy zasiłkowej Zgodnie z ogólną zasadą określoną w art. 38 ust. 2 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jeżeli w okresie, z którego ustala się podstawę wymiaru zasiłku, pracownik nie osiągnął pełnego wynagrodzenia, gdyż był nieobecny w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, np. chorował, opiekował się dzieckiem, korzystał z urlopu bezpłatnego, ustalając podstawę wymiaru zasiłku, należy: wyłączyć wynagrodzenie za miesiące kalendarzowe, w których pracownik przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy, przyjąć wynagrodzenie za miesiące kalendarzowe, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy, po uprzednim uzupełnieniu. Uzupełnianie wynagrodzenia za miesiące uwzględniane w podstawie wymiaru, w których pracownik był nieobecny w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, odbywa się według następujących zasad: wynagrodzenie przysługujące w stałej miesięcznej wysokości przyjmuje się w wysokości określonej w umowie o pracę lub w innym akcie nawiązującym stosunek pracy, wynagrodzenie zmienne osiągnięte za przepracowane dni robocze dzieli się przez liczbę tych dni i mnoży przez liczbę dni roboczych, które pracownik był zobowiązany przepracować w danym miesiącu. Te zasady dotyczą miesięcznych wynagrodzeń. Trzeba jednak pamiętać, że stosuje się ją odpowiednio do składników wynagrodzenia przysługujących za inne okresy, a więc także do składników wynagrodzenia rocznych podlegających uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłków. Przy czym składniki wynagrodzenia za okresy roczne uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłku nawet wtedy, gdy w roku kalendarzowym, za który przysługują, pracownik wykonywał pracę przez mniej niż połowę czasu pracy obowiązującego go w tym okresie. Uzupełnianie trzynastki Przed uwzględnieniem w podstawie wymiaru składnika wynagrodzenia rocznego pracodawca powinien rozstrzygnąć, czy podlega on uwzględnieniu w podstawie wymiaru po uzupełnieniu, czy w kwocie faktycznie wypłaconej. Aby odpowiedzieć sobie na to pytanie, należy sięgnąć do zasad wypłacania tego składnika. Jeżeli ulega on proporcjonalnemu zmniejszeniu za okresy usprawiedliwionej nieobecności w pracy, w podstawie wymiaru zasiłku należy uwzględnić ten składnik wynagrodzenia po uzupełnieniu. W przypadku gdy zmniejszanie za okres usprawiedliwionej nieobecności w pracy jest dokonywane w sposób nieproporcjonalny, składnik wynagrodzenia roczny podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru w kwocie faktycznie wypłaconej, bez uzupełniania. W przypadku gdy pracownik był nieobecny w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przysługujące mu dodatkowe wynagrodzenie roczne, do którego nie zachowuje prawa za okresy pobierania zasiłków i które jest zmniejszane proporcjonalnie w związku z tą nieobecnością, podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku po uprzednim uzupełnieniu. SPOSOBY UZUPEŁNIANIA TRZYNASTKI Uzupełnienie zgodnie z ogólnymi zasadami: kwotę składnika rocznego dzieli się przez liczbę dni roboczych, które pracownik przepracował w roku kalendarzowym, z którego składnik jest uwzględniany, i mnoży przez liczbę dni roboczych, które pracownik był zobowiązany przepracować w tym roku kalendarzowym. Uzupełnianie według zasady określonej dla składników wynagrodzenia obliczanych procentowo od rocznego wynagrodzenia pracownika, jeśli pracodawca jest w stanie określić, jakie wynagrodzenie pracownikowi przysługiwałoby, gdyby przepracował wszystkie dni robocze w roku: roczny składnik wynagrodzenia uwzględnia się w podstawie wymiaru w kwocie, którą pracownik otrzymałby, gdyby w danym roku kalendarzowym nie miał usprawiedliwionych nieobecności w pracy, np. trzynastka przysługuje w wysokości 8,5% rocznego wynagrodzenia i można ustalić kwotę pełnego wynagrodzenia, które przysługiwałoby pracownikowi za dany rok kalendarzowy, gdyby nie miał on nieobecności usprawiedliwionych. PRZYKŁAD Pracownica 30 marca 2019 r. urodziła dziecko i z tego tytułu przysługuje jej urlop macierzyński oraz urlop rodzicielski, w czasie których wypłacany jest zasiłek macierzyński. Pracownicy przysługuje miesięczne wynagrodzenie zasadnicze w stałej wysokości 3500 zł miesięcznie oraz premia roczna, tzw. trzynastka, w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za miniony rok kalendarzowy. Podstawę wymiaru zasiłku macierzyńskiego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres od marca 2018 r. do lutego 2019 r. oraz 1/12 trzynastki za rok ubiegły. Miesięczne wynagrodzenie z tego okresu, po pomniejszeniu o składki 13,71%, wynosi 3020,15 zł (3500 zł - 479,85 zł). W poprzednim roku kalendarzowym pracownica była nieobecna w pracy z powodu choroby i z tego powodu otrzymała zmniejszoną trzynastkę w kwocie 2500 zł. Trzynastkę można uzupełnić, ustalając jej kwotę jako 8,5% sumy pełnego wynagrodzenia, które pracownica otrzymałaby, gdyby przepracowała wszystkie dni robocze w ubiegłym roku kalendarzowym. Uzupełnienie trzynastki przedstawia się następująco: 3500 zł × 12 = 42 000 zł, 42 000 × 8,5% = 3570 zł, 3570 zł × 13,71% = 489,45 zł, 3570 zł - 489,45 zł = 3080,55 zł. Polecamy: Pracownicy Składnik roczny, którym jest dodatkowe wynagrodzenie roczne, jak wcześniej zaznaczono, może być́ uzupełniony na dwa różne sposoby. Jest to uzależnione od tego, jakie wynagrodzenie otrzymuje osoba zainteresowana. Tym samym dodatkowe wynagrodzenie roczne należy uzupełnić niezależnie od tego, jaką część roku pracownica faktycznie przepracowała. PRZYKŁAD Pracownica w 2019 r. przepracowała 48 z 251 dni. Dodatkowe wynagrodzenie roczne za ten rok wyniosło 670 zł. Sposób uzupełnienia wynagrodzenia obrazuje poniższy przykład: 670 zł × 13,71% = 91,86 zł, 670 zł - 91,86 zł = 578,14 zł,578,14 zł ÷ 48 dni × 251 dni = 3022,04 zł,1/12 z 3022,04 zł = 251,84 zł (jest to kwota trzynastki podlegająca wliczeniu do podstawy wymiaru wynagrodzenia lub zasiłku chorobowego). Podstawa prawna art. 42 ust. 3 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ( z 2019 r. poz. 645; z 2019 r. poz. 1590) ©℗ MARZANNA KROŃSKA długoletni pracownik ZUS, główny specjalista w Wydziale Świadczeń Emerytalno-Rentowych, autor wielu publikacji z zakresu ubezpieczeń społecznych i prawa pracy
3/4 etatu. Pracownik do 30 czerwca 2019 r. był zatrudniony w wymiarze 1/2 (0,5) etatu, natomiast od 1 lipca 2019 r. jest zatrudniony w wymiarze 3/4 (0,75) etatu. W lutym 2020 r. zachorował. Oprócz wynagrodzenia miesięcznego w wysokości 3400 zł, ma także prawo do premii miesięcznej – 510 zł (3400 zł x 15 proc.) oraz trzynastki.
3/4 etatu to praca w niższym wymiarze czasu pracy. Ile godzin pracy ma pracownik zatrudniony na 3/4 etatu w poszczególnych miesiącach 2021 roku? Ile urlopu mu przysługuje? Liczba godzin pracy na 3/4 etatu zależy od aktualnego miesiąca roku kalendarzowego. W każdym miesiącu wymiar czasu pracy zależy bowiem od tego, kiedy wypadają dni robocze, a kiedy dni wolne od pracy. Ich liczba przesądza o czasie pracy. Należy pomnożyć liczbę pełnych tygodni przez 40 godzin i dodać 8 godzin za każdy dodatkowy pracujący dzień miesiąca. W ten sposób wylicza się czas pracy na pełnym etacie. Aby obliczyć wymiar czasu pracy na 3/4 etatu, otrzymany wynik mnoży się właśnie przez 3/4. Szczegóły znajdują się w artykule.: Godziny pracy 2021 Liczba godzin pracy na 3/4 etatu i na pełnym etacie w każdym miesiącu 2021 r. [TABELA] Miesiąc 2021 r. Liczba godzin pracy na 3/4 etatu Liczba godzin pracy na pełnym etacie styczeń 114 godzin 152 luty 120 godzin 160 marzec 138 godzin 184 kwiecień 126 godzin 168 maj 114 godzin 152 czerwiec 126 godzin 168 lipiec 132 godziny 176 sierpień 132 godziny 176 wrzesień 132 godziny 176 październik 126 godzin 168 listopad 120 godzin 160 grudzień 132 godziny 176 Zobacz również: 4/5 etatu - ile to godzin, ile urlopu 3/4 etatu - ile urlopu? Ile dni urlopu wypoczynkowego przysługuje pracownikowi zatrudnionemu na 3/4 etatu? Liczba dni urlopowych jest proporcjonalnie obniżana do wymiaru urlopu, który przysługiwałby pracownikowi, gdyby pracował na pełnym etacie. Umowa o pracę w pełnym wymiarze godzinowym daje prawo do 20 lub 26 dni urlopu wypoczynkowego. Od czego zależy ta liczba? Przy ustalaniu wymiaru urlopu ważny jest staż pracy. Jeśli pracownik pracuje mniej niż 10 lat, Kodeks pracy przyznaje mu 20 dni urlopu. Natomiast praca co najmniej od 10 lat, uprawnia do dłuższego urlopu w postaci 26 dni. Gdyby pracownikowi na pełnym etacie przysługiwał 20-dniowy urlop, praca na 3/4 etatu daje 15 dni urlopu na rok kalendarzowy. W przypadku stażu pracy trwającego co najmniej 10 lat pracownik zyskuje 20 dni wolnego. Skąd ta liczba? Wynik równania 26 x 3/4 to 19,5. Zgodnie z zasadą prawa pracy należy jednak zaokrąglić go w górę, co daje 20 dni urlopu. Jak w sytuacji pracy np. 5 dni w tygodniu po 6 godzin udziela się urlopu? Zgodnie z wyjaśnieniem PIP urlop niepełnoetatowców rozlicza się w godzinach. Jeśli pracownik złoży wniosek o urlop wypoczynkowy na 3 dni, wówczas z puli dni urlopowych nie znikną całe 3 dni, a 18 godzin. Jeden dzień przysługującego urlopu to 8 godzin (dzień urlopu w rozumieniu Kodeksu pracy), tymczasem pracownik wykonuje 6 godzin pracy dziennie (dzień urlopu w rozumieniu pracownika). Otrzyma więc 6 godzin urlopu każdego dnia, na który wnioskuje o wolne. PIP: "Z wyliczeń wynika, że za cały rok pracy pracownikowi przysługuje 20 dni urlopu, czyli 160 godzin ( 26 * 3/4 etatu= 19,50 czyli 20 dni). Tygodniowo wykorzysta 5 * 6 godzin= 30 godzin urlopu. Dlatego pracownikowi zatrudnionemu na ¾ etatu urlopu udziela się w godzinach, pilnując, aby nie wykorzystał ich więcej niż 160 godzin w roku kalendarzowym. Oznacza to, że przeliczając na dni, pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy może wykorzystać więcej niż 26 dni urlopu wypoczynkowego, ale to dlatego, że dzień pracy ma nie 8, a 6 godzin." Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dziennik Ustaw rok 2020 poz. 1320) Chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź »
. 148 211 705 207 754 285 39 23
jak wyliczyć chorobowe na 3 4 etatu
